بررسی مفهوم زمان نااصیل (مبتذل) در هستی‌شناسی بنیادین هایدگر و ناکامی وی در فراروی از فهم مابعدالطبیعی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری فلسفۀ تطبیقی دانشگاه علامه طباطبایی

2 استاد فلسقۀ دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

هایدگر در هستی و زمان با تحلیل هستی­شناختی- اگزیستانسیال زمان­مندی دازاین در پی طرح معنای هستی است. وی در بخش نخست کتاب، پروا را به عنوان معنای هستی دازاین طرح می­کند و ساختار سه وجهی، متکثر و بندبند آن­را نشان می­دهد و در بخش دوم با طرح مسألۀ زمان­مندی به عنوان معنای پروا سعی می­کند تا زمان­مندی را به عنوان بنیاد وحدت این ساختار متکثر و معنای هستی دازاین نشان دهد. خاستگاه تحلیل هایدگر تقسیم هستن دازاین به اصیل و غیراصیل است و در زمان­مندی نیز در پی تحلیل زمان­مندی اصیل و غیراصیل می­رود. هایدگر در ادامه مفهوم غالب مابعدالطبیعی از زمان به عنوان توالی آنات یکسان و مسطح را مفهومی زمان نااصیل (مبتذل) می­داند و آن را بنیاد یافته در زمان­مندی غیر اصیل معرفی می­کند. در این مقاله در نظر است تا نشان داده شود که تلاش هایدگر در فراروی از فهم مابعدالطبیعی موفق نیست؛ چرا که تحلیل خود وی نیز مبتنی بر خواست دازاین در فراروی از عدم اصالت به اصالت است و هم­چنان در دایرۀ اصالت فاعل­شناسایی (سوبژکتیویسم) و به تبع مابعدالطبیعه قرار دارد. در نهایت نشان خواهیم داد که فروکاست طرح هستی و زمان به اراده و خواست دازاین علت اصلی شکست هستی و زمان و طرح چرخش در اندیشۀ هایدگر است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A Survey of Inauthentic (Objective) Concept of Time in Heidegger’s Fundamental Ontology and His Frustration from Going Beyond the Metaphysical Understanding

نویسندگان [English]

  • Reza Dehghani 1
  • Hamidreza Ayatollahy 2
1 PhD candidate of comparative philosophy, Allameh Tabataba’i university
2 Professor of philosophy, Allameh Tabataba’i university
چکیده [English]

Heidegger, in his being and time (Sein und Zeit) by analyzing ontical- existential temporality of Dasein, proposes to explain the meaning of being. He, in the first part of his book, has considered the care as the meaning of Dasein and tried to articulate its trihedral structures, in the second part, by presenting temporality as the meaning of care, he also has attempted to show that the temporality is the basic state of unity of multiple structure and meaning of Dasein. Accordingly, his analysis based on the division of being of Dasein into original and objective. Then he has explained the temporality by the authentic and inauthentic temporality. Additionally, the dominant metaphysical concept of time which has been regarded as a stream of successive nows of which one is earlier than a later now, will be inauthentic concept which understood with regard to the objective time. This article wants to show that Heidegger has been frustrated going beyond the metaphysical concept, since his analysis based on the will of Dasein in passing from non fundamentality to the fundamentality and it has been remained in subjectivism and as a result fallen in the metaphysics. Finally, it will be discussed that the reduction of scheme of being and time in the will of Dasein, is the main reason of his frustration.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Care
  • Being Out
  • Temporality
  • Universal Time
  • Objective Concept of Time
  • Metaphysics
  • Turning

مراجع

Anzenbacher, Arno, (1987), Einführung in die Philosophie, Wien, Herder.
Chin, Chin- Chien, (2014(, Zeit verstehen, Würzburg, Königshausen & Neumann.
Figal, Günter, (2000(, Heidegger. Zur Einführung, Hamburg, Junius.
Fleischer, Margot, (1991), Zeitanalysen in Heideggers „Sein undZeit“,Aporien, Probleme und Ausblick. Würtzburg, Könnigshausen & Neumann.
Heidegger, Martin, (1967), Sein und Zeit, Elfte unveränderte Auflage, Tübingen, Max Niemeyer.
Heidegger, Martin, (1973), Kant und das Problem derMetaphysik (GA. 3), F.-W. von Herrmann(Hrsg.), Frankfurt am Main,Vittorio Klosstermann.
Heidegger, Martin, (1976), „Zeit und Sein“, In Zur Sache desDenken, Tübingen, Max Niemezer, S. 1- 26.
Heidegger, Martin, (1978), „Vom Wesen des Grundes“, In Wegmarken (GA. 9); F.-W. von Herrmann (Hrsg.), Frankfurt am Main, Vittorio Klostermann.
Heidegger, Martin, (1997a), Die Grundprobleme derPhänomenologie (GA. 24), F.-W. von Herrman (Hrsg.), Frankfurt am Main, Vittorio Klostermann.
Heidegger, Martin, (1997b), Nietzsche 2. (GA. 6.2),  B. Schillbach (Hrsg.), Frankfurt am Main, Vittorio Klostermann.
Heidegger, Martin, (2005), Phänomenologische Interpretationausgewälter Abhandlungen des Aristoteles zu OntologieundLogik. G. Neumann (Hrsg.), Frankfurt am Main, Vittorio Klostermann.
Inwood, Michael, (2004), Heidegger, David Bernfeld (Übers.), Wien, Herder.
Kettering, Emil, (1987), NÄHE. Des Denken Martin Heideggers, Pfullingen.
Kisiel, Theodore, (1983), „Der Zeitbegriff beim früheren Heidehher“. In Zeit und Zeitlichkeit bei Husserl und Heidegger. Phänomenologische Forschungen. Bd. 14, Ernst Wolfgang Orth (Hrsg.), Freiburg/ Alber, München.
Kommerell, Max, (1967), Briefe und Aufzeichnungen (1919-1944), Inge Jens (Hrsg.), Freiburg am Main, Olten.
Marjanovic, Teodor, (1996), Der Zeitbegriff in MartinHeideggersWeken, Sein und Zeit und Zeit und Sein, Helmut Vetter (Betreuer) Diplomarbeit, Universität Wien.
Marx, Werner, (1961), Heidegger und die Tredition, Stuttgart, Kohlhammer.
Müller, Marx & Hadler, Alois, (1965), Herders KleinesPhilosophisches Wörterbuch, Freiburg im Breisgau, Herder.
Pöggeler, Otto, (1994), Der Denkweg Martin Heideggers; Stuttgart, Neske.
Reijen, Willem van, (2009), Martin Heidegger, Wien, UTB.
Safranski, Rüdiger, (2013), Ein Meister aus Deutschland. Heidegger und seine Zeit, München, Fischer Taschenbuc.
Sandbothe, Ernst, (2003), „Zeit von der Grundverfassung des Daseins zur Vielfalt der Zeit- Sprachspiele“. In HeideggerHandbuch, Leben- Werk- Wirkung, Dieter Thomä (Hrsg.), Stuttgart, J. B. Metzler.
Streubel, Thorsten, (2006), Das Wesen der Zeit. Zeit undBeweußtsein bei Augustinus, Kant und Husserl, Würtzburg, Königshausen & Neumann.
Thomä, Dieter, (1990), Die Zeit des Selbst und die Zeit danach.zur Kritik der Textgeschichte Martin Heideggers (1910- 1976), Frankfurt am Main, Suhrkampf.
Tugendhat, Ernst, (2001a), „Heidegger und Bergson über die Zeit“. In Aufsätze (1992- 2000), Frankfurt am Main, Suhrkampf, S. 11- 26.
Tugendhat, Ernst ,(2001b),  „Zeit und Sein in Heideggers Sein und Zeit“. In Aufsätze (1992- 2000), Frankfurt am Main, Suhrkampf, S. 185- 199.
Volkmann- Schluck, Karl- Hainz, (1996), Die Philosophie MartinHeideggers; Eine Einfühung in Sein Denken, Bernd Heimbüchel (Hrsg.), Würzburg, Königshausen & Neumann.
Unterthurner, Gerhard, (1993), Bmerkungen zu HeideggersAnalyse der Stimmungen, Helmut Vetter (Betreuer), Diplomarbeit: Universität Wien.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار